Piper & James

Potionclass

"Vandaag gaan we een goede toverdrank maken, namelijk een drank om zweren te genezen." Slughorn kijkt de klas aan en vraagt ons boek voor te nemen. "Deze drank hebben jullie al wel eens gemaakt, maar aangezien dat niet echt een succes was doen we het nogmaals." Hij kijkt ons streng aan en de klas begint te grinniken. Iedereen kan zich nog de gaten in zijn of haar schoenen herinneren. 
"Goed. Neem pagina 476 voor je en vorm tweetallen."
Meteen veranderd het stille klaslokaal in een herrie van jewelste.
"Heb jij al een partner Piper?" James kijkt naar het bijna altijd rustige meisje naast hem. Al zijn ze niet echt vrienden, James werkt af en toe wel samen met haar.

Met haar hoofd op haar hand leunend staarde Piper naar Slughorn die uitlegde wat ze moesten gaan doen maar haar blik was wazig. Het ging het ene oor in en het andere oor weer uit. Ze keek pas op toen een stem zich tot haar leek te richten. 'Hè?' mompelde ze alsof ze net wakker werd uit een slaap. 'Oh, eh nee.' zei ze toen ze merkte dat het James was die naast haar zat. Ze kende hem wel redelijk, maar het was meer gewoon iemand die in haar afdeling zat en af en die ze dan af en toe langs zag lopen of zoiets. Of om er mee te werken, zoals nu. Een kennis heette dat, herinnerde Piper zichzelf er aan. 'Ik neem aan dat dat een verzoek was?' vervolgde ze en ze ging wat verder overeind zitten. Potions was niet echt haar beste vak maar ook zeker niet haar slechtste. Meestal was ze er alleen goed in als ze haar best deed. Soms had ze er gewoon geen geduld voor of dwaalde haar concentratie af omdat ze het dan niet interessant vond en dan kon het ook heel wat slechter gaan. Vandaag had ze er nou niet bepaald zin in wat misschien ook wel de reden was dat ze niet geluisterd had, maar ze wilde wel haar best doen. Het belangrijkste had ze toch opgevangen; ze moesten dezelfde toverdrank maken die ze al eens eerder hadden gedaan, iets wat zweren kon genezen. Nou, dat was toch wel redelijk wat. Terwijl de drukte in de klas langzaam enigszins gedempt werd door dat iedereen onderhand wel een partner gevonden had, sloeg Piper haar boek open.

Met een grijns op zijn gezicht slaat James zijn boek open. "Jep." antwoord hij haar, en de afspraak was gemaakt. Eigenlijk was het bijna een beetje vanzelfsprekend dat ze samenwerkte. Dat was gewoon iets wat ze deden, al waren ze helemaal geen vrienden. Hun samenwerking was prima en James werkte liever iets serieuzer met iemand die ze amper kende dan met zijn beste vriend en aan het einde van de les nog geen stap verder zijn.
"Dus, eens even kijken." mompelde James toen, meer tegen zichzelf dan tegen Piper. "Ingrediënten: gedroogde brandnetels, slangentanden, gehoornde slakken en stekelvarkens stekels." leest James dan voor en kijkt naar de ketel voor hen op tafel.

Piper fronste terwijl ze luisterde naar de ingrediënten die James oplas. 'Ik heb nou niet het gevoel dat het nu beter gaat lukken dan de vorige keer, maar goed, het is het proberen natuurlijk waard.' snoof ze en ze las zelf ook even door wat nou de bedoeling was. Het handige was dat ze nu misschien niet meer dezelfde fouten zou maken als de vorige keer maar daar stond tegenover dat ze vandaag niet in echt staat was heel erg haar best te doen. Bovendien frustreerde het haar als het maar niet wilde lukken. Piper zocht de verscheidene ingrediënten die ze nodig hadden en schoof die bij hun ketel. 'Oké, wat moet eerst? Zes gehoornde slakken moeten in stukjes van zeven millimeters, dan toevoegen en twaalf keer tegen de klok in roeren. Nou, dat moeten toch lukken.' merkte ze op al klonk ze eerder sarcastisch dan overtuigd. Bovendien was slakken in stukjes snijden nou ook niet echt haar favoriete werkje. Maar ze was ook geen zeur en pakte dus een mesje.

"Geweldig." mompelde James toen Piper voorlas wat er moest gebeuren. Op zich vond hij toverdranken best leuk om te maken, maar snijden was zeker niet zijn favoriete ding.
In stilte sneden James en Piper de gehoorde slakken. Ze waren beide niet zo spraakzaam, en dat was wel weer duidelijk geworden. Dus James verbrak de stilte met de meest suffe vraag ooit.
"Dus, hoe gaat het?" vroeg hij, en meteen mompelde hij er achteraan; "Eh, je vakantie bedoel ik dus. Hoe was je vakantie?"

Een klein glimlachje verscheen op Pipers gezicht terwijl ze nog steeds haar aandacht gericht had op de slak die ze keurig in stukjes probeerde te snijden, om zijn poging een gesprek aan te knopen al had ze het zelf vast niet veel beter gedaan. Maar haar gezicht vertrok een beetje toen hij over de vakantie begon. 'Oh.. nou, niet echt bijzonder. Vreselijk zelfs. Maar ja, wanneer is dat het niet? Ik heb een hekel aan de zomer vakanties wat betekend dat ik de hele tijd in dat stomme weeshuis moet doorbrengen.' Terwijl ze dat zei snoof ze, kneep ze zo hard in haar mes dat haar knokkels wit werden en hakte ze en schoot ze een stuk uit toen ze de slak sneed omdat ze zo veel kracht zette. Maar meteen herstelde ze zich en streek wat plukken haar uit haar gezicht een keek met een flauwe glimlach op. Ze wilde niet boos overkomen, hij wist dat tenslotte niet maar ze vond het gewoon vreselijk om er überhaupt al aan te denken. 'Sorry, ik vind het gewoon niet echt leuk daar en.. nou ja, je snapt me wel. Het was niet erg.. plezierig. En als je een keer het hele verhaal wilt horen, vraag het me dan maar als ik uitzonderlijk goed gehumeurd ben. Misschien snauw ik je dan niet af.' zei ze en ze keek hem even aan maar grijnsde er schuin bij. 'En die van jou?' vervolgde ze nonchalant en om even over iets anders te kunnen praten. Het was eigenlijk een wonder dat ze het er zo had uitgeflapt. Piper praatte niet graag over haar verleden en het weeshuis vond ze al helemaal niks. Piper praatte eigenlijk helemaal niet vaak, maar kon het heus wel als het nodig was.